Pieter Hubert Paulus Gommans is geboren op 4 februari 1935 te Mook & Middelaar. Hij volgt de opleiding van 1958 tot 1965 aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving te Den Bosch, richting schilderen en beeldhouwen. Hij is een meerzijdig kunstenaar waarbij vanaf 1965 het hoofdaccent ligt op de keramiek, zowel in draai- als kneedvormen. In 1965 is zijn eerste tentoonstelling in ‘De Plasmolen‘ met destijds aanstootgevende naakten. In 1970 verhuist Gommans van Mook naar Milsbeek, samen met de keramiste José Nieste. Rond 1975 is hij ook arbeidstherapeut aan de St. Radboudstichting te Nijmegen. In 1992 ontvangt hij van het Amsterdams Fonds voor de Kunst de Emmy van Leersumprijs voor keramiek. Gommans krijgt de prijs, waaraan een bedrag van 15000 gulden is verbonden, voor zijn drie meter hoge raketvormige sculpturen. Hij is vooral keramist en beeldhouwer.
Afbeeldingen: Portret Huub Gommans uit circa 1970 (bron RKD); Huub Gommans aan het werk; een constructivistisch plastiek uit de periode 1965-1970 (bron Stichting Van Mourik, met dank!); Installatie Construction of a vertical object, h. 240 cm, 1990 (foto courtesy H. Gommans); signatuur uit de catalogus De Vier Linden, Asperen 1988.
Werk:
Gommans maakt in de periode 1963-1965 voor het eerst naam met zijn symmetrische constructivistische sculpturen, aanvankelijk handgevormd uit chamotteklei, die een binding of een deling ondergaan. In de periode 1965-1970 hebben zijn (bronzen) beelden de vruchtbaarheidssymboliek tot onderwerp. Wij herkennen nog een verre herinnering aan vormen uit de natuur. Dit is te zien in het werk ‘Parende en barende vormen’ uit 1965 (coll. Boymans-van Beuningen). In de periode 1970-1975 wordt de draaischijf gebruikt om plastieken volgens tekening en schaalmodel te realiseren, dan vaak uitgevoerd in steengoed met okergeel of matwit glazuur, in strakke hoekige vormen. In combinatie van draaischijf, handvorm en gietmallen ontstaan in de periode 1975-1980 grote breeduitstaande plastieken op poten, gemaakt van steengoed in donkerrode aardkleur. De periode na 1980 kenmerkt zich door hoog opgaande plastieken in elementair zwart/wit glazuur. De grote objecten zijn geïnspireerd op functionele apparaten en buizenstelsels in de industrie. Gommans gebruikt geluiden en andere hulpmiddelen om de zelfstandighed van zijn wezens te accentueren. Vanaf circa 2000 keert de kunstenaar terug naar het kleinere beeldende werk.
Bibliografie:
Spruit-Ledeboer, M., Nederlandse keramiek 1900-1975, Assen 1977.
Neeve, Bernadine de, Huub Gommans: 20 jaar keramische plastiek, Venlo 1987.
Duits, Timo te, Moderne Keramiek in Nederland, 1990.
Heslenfeld, Marianne en Rob Driessen, Keramische kunstenaars in Nederland 1945-1975, in: Vormen uit Vuur, 2008 1-2.
Pieter Hubert Paulus Gommans is geboren op 4 februari 1935 te Mook & Middelaar. Hij volgt de opleiding van 1958 tot 1965 aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving te Den Bosch, richting schilderen en beeldhouwen. Hij is een meerzijdig kunstenaar waarbij vanaf 1965 het hoofdaccent ligt op de keramiek, zowel in draai- als kneedvormen. In 1965 is zijn eerste tentoonstelling in ‘De Plasmolen‘ met destijds aanstootgevende naakten. In 1970 verhuist Gommans van Mook naar Milsbeek, samen met de keramiste José Nieste. Rond 1975 is hij ook arbeidstherapeut aan de St. Radboudstichting te Nijmegen. In 1992 ontvangt hij van het Amsterdams Fonds voor de Kunst de Emmy van Leersumprijs voor keramiek. Gommans krijgt de prijs, waaraan een bedrag van 15000 gulden is verbonden, voor zijn drie meter hoge raketvormige sculpturen. Hij is vooral keramist en beeldhouwer.
Afbeeldingen: Portret Huub Gommans uit circa 1970 (bron RKD); Huub Gommans aan het werk; een constructivistisch plastiek uit de periode 1965-1970 (bron Stichting Van Mourik, met dank!); Installatie Construction of a vertical object, h. 240 cm, 1990 (foto courtesy H. Gommans); signatuur uit de catalogus De Vier Linden, Asperen 1988.
Gommans maakt in de periode 1963-1965 voor het eerst naam met zijn symmetrische constructivistische sculpturen, aanvankelijk handgevormd uit chamotteklei, die een binding of een deling ondergaan. In de periode 1965-1970 hebben zijn (bronzen) beelden de vruchtbaarheidssymboliek tot onderwerp. Wij herkennen nog een verre herinnering aan vormen uit de natuur. Dit is te zien in het werk ‘Parende en barende vormen’ uit 1965 (coll. Boymans-van Beuningen). In de periode 1970-1975 wordt de draaischijf gebruikt om plastieken volgens tekening en schaalmodel te realiseren, dan vaak uitgevoerd in steengoed met okergeel of matwit glazuur, in strakke hoekige vormen. In combinatie van draaischijf, handvorm en gietmallen ontstaan in de periode 1975-1980 grote breeduitstaande plastieken op poten, gemaakt van steengoed in donkerrode aardkleur. De periode na 1980 kenmerkt zich door hoog opgaande plastieken in elementair zwart/wit glazuur. De grote objecten zijn geïnspireerd op functionele apparaten en buizenstelsels in de industrie. Gommans gebruikt geluiden en andere hulpmiddelen om de zelfstandighed van zijn wezens te accentueren. Vanaf circa 2000 keert de kunstenaar terug naar het kleinere beeldende werk.