Anna Martha Geertruida (Anita) is geboren op 6 augustus 1966 te Heiloo. Zij volgt van 1986 tot 1991 de opleiding aan de Gerrit Rietveld Academie te Amsterdam, afdeling Keramische Vormgeving (glazuurlessen van Henk Trumpie) en afdeling Edelsmeden (docent Onno Boekhoudt). Na deze cursus edelsmeden en een reis naar Italië kon zij in het tweede vakjaar van de studie beter omgaan met de vrije werkhouding van de keramiekafdeling. Smeedwerk is één van haar inspiratiebronnen, zo stelt zij in 2014 vast (bron: Van der Stelt 2014). In het derde vakjaar gaat zij met een Erasmusbeurs naar het Leicester Polytechnic (UK), vakafdeling Keramiek. Na de Gerrit Rietveld Academie vervolgt zij haar opleiding aan de Leicester Polytechnic in Engeland, afdeling Ceramics and Glass. In 1999 maakt zij een studiereis naar Mali en Burkina Faso. Anita is specialist in open gemonteerd ornamentaal werk. Zij is beeldhouwer en keramist. Anita Manshanden woont en werkt in Amsterdam. Bezoek haar website: www.anitamanshanden.nl
Werk:
Anita noemt haar sculpturen zelf “verstilde momentopnames van natuurlijke vormen die midden in een groeiproces zitten.” Daarmee refereert ze niet alleen aan het motief als zodanig – meestal onderdelen van bloemen –, maar ook aan haar eigen, artistieke groeiproces. Manshanden groeit als het ware met haar kunst mee. Hoewel geïnspireerd op de natuur, vertoont haar werk een grote mate van abstractie. Door zich te concentreren op de ornamentele kwaliteiten van bloemen en planten, door ze te stileren, te vergroten en uit te voeren in felle, vaak monochrome kleuren, ontstaan er objecten met een sterk autonome uitstraling en monumentaliteit. Een kunstenaar voor wie Anita Manshanden grote waardering heeft en met wie ze zich nauw verwant voelt, is de Duitse beeldhouwer/fotograaf Karl Blossfeldt (1865-1932), die in de jaren ’20 van de vorige eeuw internationale faam verwierf met foto’s van details van planten. In feite bedoeld als studiemateriaal, werden de foto’s vooral bewonderd om hun eigen esthetiek. Daarnaast lijken ook de ornamenten van Keltische en Afrikaanse volkeren, met hun vlechtwerk en kantachtige structuren, op haar werk van invloed te zijn. Als zij aan het werk is, zijn al deze invloeden overigens naar de achtergrond verdwenen. Op die momenten houdt zij zich primair bezig met vormvraagstukken. “Het onderzoek naar de zeggingskracht van herhalende lijnen is één van mijn belangrijkste uitgangspunten,” aldus Manshanden, “een zoektocht naar de onderlinge verhoudingen. Ik wil de suggestie oproepen van een onafgebroken, grafische lijn. Alsof je een potlood op een vel papier zet en die tijdens het tekenen niet meer loslaat.”(tekst: Feico Hoekstra, genomen van de website van de kunstenaar)
Nieuwste werk (2012)
Het nieuwe werk dat Anita toont, wijkt in 2 opzichten af van haar eerdere werk. Maakte zij voorheen gebruik van primaire kleuren, nu zijn haar objecten zwart of wit. De inspiratie voor haar eerdere werk werd gevonden in de natuur en in de architectuur, nu is folklore de inspiratiebron. In het werk van Anita zijn de open kantachtige structuren, een terugkomend aspect. Niet zo verwonderlijk dat zij geïntrigeerd raakte door fijne geplooide kanten mutsen die in Nederlandse klederdrachten vaak zo kenmerkend zijn Een recent bezoek aan de grote modetentoonstelling in het Zuiderzee Museum, was voor Manshanden een enorme stimulans deze nieuwe serie objecten te ontwikkelen. Dit nieuwste werk toont Anita onder meer in de thema-expositie Zwart-Wit, Black-White, de afscheidsexpositie in 2013 van Piet Augustijn als conservator van het Gorcums Museum.
Na het biscuit bakken van haar werk kleurt zij deze met engobes.
Bibliografie:
Augustijn, Piet, Zwart-Wit, Black-White, catalogus afscheidsexpositie Piet Augustijn als conservator Gorkums Museum van 9 februari-19 mei 2013.
Thormann, Olaf, Gefäss / Skulptur - Vessel / Sculpture; Keramik / Ceramics seit / since 1946 Grassi Museum für Angewandte Kunst Leipzig, 2013.
Stelt, Gert-Jan van der, Anita Manshanden, Twijfel als drijfveer, in: Keramiek juni 2014.
Bron foto:
Foto's: portret kunstenaar; rood object met titel Ficoïde (2004); wit object met titel Marfil (2004); zwart object met titel Arnemuiden (2006) (bron eigen website kunstenaar, waarvoor onze dank!).
Anna Martha Geertruida (Anita) is geboren op 6 augustus 1966 te Heiloo. Zij volgt van 1986 tot 1991 de opleiding aan de Gerrit Rietveld Academie te Amsterdam, afdeling Keramische Vormgeving (glazuurlessen van Henk Trumpie) en afdeling Edelsmeden (docent Onno Boekhoudt). Na deze cursus edelsmeden en een reis naar Italië kon zij in het tweede vakjaar van de studie beter omgaan met de vrije werkhouding van de keramiekafdeling. Smeedwerk is één van haar inspiratiebronnen, zo stelt zij in 2014 vast (bron: Van der Stelt 2014). In het derde vakjaar gaat zij met een Erasmusbeurs naar het Leicester Polytechnic (UK), vakafdeling Keramiek. Na de Gerrit Rietveld Academie vervolgt zij haar opleiding aan de Leicester Polytechnic in Engeland, afdeling Ceramics and Glass. In 1999 maakt zij een studiereis naar Mali en Burkina Faso. Anita is specialist in open gemonteerd ornamentaal werk. Zij is beeldhouwer en keramist. Anita Manshanden woont en werkt in Amsterdam. Bezoek haar website: www.anitamanshanden.nl
Anita noemt haar sculpturen zelf “verstilde momentopnames van natuurlijke vormen die midden in een groeiproces zitten.” Daarmee refereert ze niet alleen aan het motief als zodanig – meestal onderdelen van bloemen –, maar ook aan haar eigen, artistieke groeiproces. Manshanden groeit als het ware met haar kunst mee. Hoewel geïnspireerd op de natuur, vertoont haar werk een grote mate van abstractie. Door zich te concentreren op de ornamentele kwaliteiten van bloemen en planten, door ze te stileren, te vergroten en uit te voeren in felle, vaak monochrome kleuren, ontstaan er objecten met een sterk autonome uitstraling en monumentaliteit. Een kunstenaar voor wie Anita Manshanden grote waardering heeft en met wie ze zich nauw verwant voelt, is de Duitse beeldhouwer/fotograaf Karl Blossfeldt (1865-1932), die in de jaren ’20 van de vorige eeuw internationale faam verwierf met foto’s van details van planten. In feite bedoeld als studiemateriaal, werden de foto’s vooral bewonderd om hun eigen esthetiek. Daarnaast lijken ook de ornamenten van Keltische en Afrikaanse volkeren, met hun vlechtwerk en kantachtige structuren, op haar werk van invloed te zijn. Als zij aan het werk is, zijn al deze invloeden overigens naar de achtergrond verdwenen. Op die momenten houdt zij zich primair bezig met vormvraagstukken. “Het onderzoek naar de zeggingskracht van herhalende lijnen is één van mijn belangrijkste uitgangspunten,” aldus Manshanden, “een zoektocht naar de onderlinge verhoudingen. Ik wil de suggestie oproepen van een onafgebroken, grafische lijn. Alsof je een potlood op een vel papier zet en die tijdens het tekenen niet meer loslaat.”(tekst: Feico Hoekstra, genomen van de website van de kunstenaar)
Nieuwste werk (2012)
Het nieuwe werk dat Anita toont, wijkt in 2 opzichten af van haar eerdere werk. Maakte zij voorheen gebruik van primaire kleuren, nu zijn haar objecten zwart of wit. De inspiratie voor haar eerdere werk werd gevonden in de natuur en in de architectuur, nu is folklore de inspiratiebron. In het werk van Anita zijn de open kantachtige structuren, een terugkomend aspect. Niet zo verwonderlijk dat zij geïntrigeerd raakte door fijne geplooide kanten mutsen die in Nederlandse klederdrachten vaak zo kenmerkend zijn Een recent bezoek aan de grote modetentoonstelling in het Zuiderzee Museum, was voor Manshanden een enorme stimulans deze nieuwe serie objecten te ontwikkelen. Dit nieuwste werk toont Anita onder meer in de thema-expositie Zwart-Wit, Black-White, de afscheidsexpositie in 2013 van Piet Augustijn als conservator van het Gorcums Museum.
Na het biscuit bakken van haar werk kleurt zij deze met engobes.
Foto's: portret kunstenaar; rood object met titel Ficoïde (2004); wit object met titel Marfil (2004); zwart object met titel Arnemuiden (2006) (bron eigen website kunstenaar, waarvoor onze dank!).