Veen, Janny van der

Voornaam: 
Janny
Voorletters: 
J.
Voorvoegsel: 
van der
Achternaam: 
Veen
Geboortejaar: 
1938
Geboorteplaats: 
Eindhoven
Geboorteland: 
Nederland
Overlijdensjaar: 
2016
CV: 

Janny van der Veen is geboren in 1938 te Eindhoven. Zij volgt de Academie voor Beeldende Vorming te Tilburg. Janny werkt in Eindhoven. Haar genre is diervoorstelling. Janny is overleden op 1 februari 2016. Janny was lid van de NVK - Nederlandse Vakgroep Keramisten.

Afbeeldingen: recent portret van Janny (omstreeks 2015); diverse werkstukken (bron website kunstenaar).

Bezoek ook de website van de kunstenaar: www.jannyvdveenkeramiek.tk

Werk: 

Janny aan het woord 

'Mijn werk bestaat uit handgevormde zoutverglaasde keramiek. Ook maak ik tegenwoordig beelden uit zwarte klei met kleine gouden details. De huizen zijn strak van vorm, met een geheimzinnige uitstraling, speels versierd, meestal met bomen en zonnen. Het zijn schuilplaatsen voor de bewoners. Vaak een armadillo (gordeldier) of vogeltjes. Soms een mooie steen of een fossiele schelp of halfedelsteen. Een huis betekent veiligheid en bescherming. Het gordeldier boeit mij zeer, omdat het een overlever is. Het gordeldier komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika maar door de ontbossing en gebrek aan voedsel , mieren uit de termietenheuvels, is het naar het zuiden van Noord-Amerika getippeld. Het rolt zich op bij gevaar, zodat haar kwetsbare buik beschermd is, kan razend snel een gat graven om zich te verbergen, is een uitstekende zwemmer. Bovendien krijgt ze een een-eiige vierling, die ze vervoert op haar rug. Kortom, een dier dat een
ereplaats verdient. Tegenwoordig is een varken een "product" en geen dier meer, terwijl het zulke leuke slimme dieren zijn. Ik laat de blije kant zien, vrolijk, bont gedecoreerd en rondstappend op hun elegante voetjes, plezierig om in huis te hebben. De nijlpaarden zijn mijn goedmoedige hippo's. Ze zijn enorm groot en lijken log, maar zijn ongelofelijk snel op het land en in het water. Mij boeit de tegenstelling log en toch snel op hun vrij dunne poten, hun gladde huid, die zich mooi laat vertalen in de glans van het zoutglazuur. De katten zijn mijn peinzende poezen. Ze overzien hun domein en zijn in diepe gedachten. Een tikje arrogant en elegant bewegend, zoeken ze een plekje om zich uitgebreid te wassen. Draaien nog een beetje rond en vlijen zich neer om eindelijk van hun welverdiende rust te genieten. Het is hun stoicijns gedrag en hun eigenwijsheid dat ze zo aantrekkelijk maakt.'